GDAŃSK
uijydt

Lotniskowiec

0
(0)

Last Updated on 20 marca 2021 by kudlatyxp

Graf Zeppelin (nieukończony lotniskowiec III Rzeszy z okresu II wojny światowej. Jedyny w historii Niemiec

Prace projektowe nad niemieckimi lotniskowcami rozpoczęto na wiosnę 1934 roku. Podjęto decyzję o budowie dwóch jednostek Flugzeugträger A (“Graf Zeppelin”) i Flugzeugträger B (“Peter Strasser” – ku czci twórcy niemieckiego lotnictwa morskiego) o wyporności 23 430 ton. Prace nad okrętem trwały od 28 grudnia 1936. 8 grudnia 1938 w Kilonii w obecności Adolfa Hitlera i Hermanna Göringa dokonano wodowania pierwszego lotniskowca, któremu nadano imię na cześć konstruktora lotniczego Ferdinanda von Zeppelina. Prace nad obiema jednostkami trwały do wiosny 1940. Mimo znacznego zaawansowania w budowie zostały one jednak nagle przerwane na rozkaz Adolfa Hitlera. Prace pozwolono wznowić dopiero w 1941, ale tylko w odniesieniu do zwodowanego trzy lata wcześniej “Graf Zeppelina”. W tym czasie kadłub okrętu był przeholowywany najpierw do Gotenhafen (okupacyjna nazwa Gdyni), a później z powrotem do Kilonii. 2 lutego 1943 budowę ostatecznie wstrzymano, na skutek rozkazu Hitlera o wycofaniu ze służby wszystkich dużych jednostek, po bitwie na Morzu Barentsa[3]. Ukończony w ponad 90% lotniskowiec “Graf Zeppelin” został w kwietniu odholowany do Szczecina. Tam została zdemontowana z niego większa część maszyn i uzbrojenia.

Graff Zeppelin w budowie rok 25.11.1938 Stocznia w Kiel

24 kwietnia 1945 w obliczu postępów wojsk radzieckich okręt został samozatopiony przez otwarcie zaworów dennych, a ładunkami wybuchowymi zniszczono jego elementy wyposażenia, w tym turbiny i windy lotnicze; został także uszkodzony przez artylerię. Po zdobyciu, latem 1945 lotniskowiec został podniesiony i 19 sierpnia 1945 formalnie wcielony do marynarki ZSRR[4]. Nie podjęto jednak działań w kierunku jego ukończenia, a jedynie prowizorycznie zapewniono jego pływalność. Na skutek porozumienia brytyjsko-radzieckiego z grudnia 1946, przypadł on ZSRR, jednakże zaliczony do okrętów grupy C (okrętów, których przywrócenie do służby trwałoby ponad 6 miesięcy), które miały zostać zatopione lub złomowane[4]. Władze ZSRR zdecydowały zatopić lotniskowiec na Morzu Bałtyckim, po przeprowadzeniu testów wytrzymałości na eksplozje ładunków wybuchowych, bombardowanie i ostrzał. “Graf Zeppelin” został wyholowany ze Świnoujścia 14 sierpnia 1947 i od 16 sierpnia prowadzono na nim próby wybuchów na jego pokładzie. Połączono to z bombardowaniem go przez bombowce Pe-2 jako okręt-cel, lecz z 88 bomb 50 kg trafiło 6. Ostatecznie okręt, znoszony przez wiatr na płyciznę, został dobity torpedami niszczyciela “Sławnyj” 17 sierpnia 1947. Niewykluczone jest, że został zatopiony przez marynarkę radziecką pod naciskiem armii sojuszniczych, które nie chciały dopuścić do tego, aby ZSRR miał w swoim posiadaniu lotniskowiec.

Rok – 26.3.1940 Stocznia w Kiel

12 lipca 2006 kadłub lotniskowca odnalazła zajmująca się poszukiwaniem i wydobyciem ropy naftowej firma Petrobaltic w wodach Bałtyku 55 km na północ od Władysławowa na głębokości 87 m. Wykorzystywany przez nią statek badawczy m/v “St. Barbara”[5] zaopatrzony w specjalistyczny sprzęt do sondowań podwodnych namierzył i zarejestrował wrak, jako pierwszy. 26 lipca 2006 okręt hydrograficzny ORP “Arctowski” przeprowadził podwodne badania zatopionej jednostki. 27 lipca 2006 polska Marynarka Wojenna oficjalnie potwierdziła, że zatopiony wrak to “Graf Zeppelin”.

2006 polska Marynarka Wojenna oficjalnie potwierdziła, że zatopiony wrak to “Graf Zeppelin”.

Dane:

Wyporność  standardowa: 23 200 t; konstrukcyjna: 28 090 t; pełna: 33 550 t

Długość całkowita: 262,5 m; pokładu lotniczego: 240,0 m

Szerokość kadłuba: 31,5 m; pokładu lotniczego: 36,2 m

Zanurzenie: 8,5 m

Napęd: 4 turbiny, 4 śruby, 16 kotłów typu Le Mont, moc maszyn-200000 KM

Prędkość: 33,8 węzłów

Zasięg: 8000 Mm (14740 km)

Załoga: 1760 + 300

Uzbrojenie:

16 dział 150 mm,

12 dział przeciwlotniczych 105 mm,

22 działa 37 mm,

28 działek 20 mm

Opancerzenie:

pancerz burtowy powyżej linii wodnej – 100 mm,

pancerz w części rufowej – 60 mm;

pancerz w części dziobowej – 60 mm;

pancerz zbiorników paliwa lotniczego, magazyny bomb i torped poniżej linii wodnej – 40 mm,

pancerz między pokładem lotniczym a górnym hangarem – 20 mm

Katapulty: 2

Windy: 3 (15,2 m – długość, 14,3 m – szerokość)

Hangary:

hangar dolny – 170 m (długość), 16 m (szerokość);

hangar górny – 183 m (długość), 16 m (szerokość)

42 samoloty podzielone na trzy eskadry. Dwie eskadry myśliwców Messerschmitt Bf 109T i jedna eskadra samolotów bombowo-torpedowych Fieseler Fi 167 lub Junkers Ju 87C

Junkers JU-87 przystosowany do służby na lotniskowcach

Fieseler Fi 167

– niemiecki pokładowy samolot torpedowy i rozpoznawczy z okresu II wojny światowej

W 1937 roku w związku z rozpoczęciem przez Niemców budowy lotniskowca ”Graf Zeppelin” ogłoszono konkurs na budowę samolotu pokładowego, który miałby bazować na tym lotniskowcu. Na konkurs zgłosiły się dwie firmy Gerhard Fieseler Werke GmbH i Arado Flugzeugwerke GmbH.

Fieseler Fi 167

W firmie Fieseler opracowano dwupłatowy samolot opracowany przez Reinholda Mewesa, który otrzymał oznaczenie Fi 167. W 1938 roku gotowy był prototyp samolotu, który został poddany badaniom oraz próbom porównawczym z opracowanym przez konkurencyjną firmę samolotem Arado Ar 195. Próby samolotu w locie przeciągnęły się w związku z wybuchem wojny. W 1940 roku ostatecznie podjęto decyzję o produkcji serii składającej się z 12 samolotów Fi 167 które miały być wykorzystane jako pokładowe samoloty torpedowe i rozpoznawcze. Już po ich wyprodukowaniu zaniechano dalszych prób z tym samolotem wobec decyzji o wstrzymaniu budowy lotniskowca „Graf Zeppelin”. Łącznie zbudowano 14 samolotów Fi 167 (w tym dwa prototypy).
Po wyprodukowaniu serii informacyjnej w 1940 roku utworzono specjalną 167 eskadrę (Erprobungsstaffel 167), którą wyposażono w samoloty Fi 167. W eskadrze tej miano szkolić pilotów do służby na lotniskowcu. W 1941 roku eskadrę tę przebazowano do Holandii, gdzie pozostawała do 1943 roku. W 1943 roku wobec wstrzymania prac przy budowie lotniskowca eskadrę przerzucono do Niemiec i rozwiązano.
Samoloty Fi 167 przekazano do firmy Fieseler oraz do Niemieckiego Lotniczego Instytutu Eksperymentalnego. Kilka samolotów sprzedano do Rumunii.
Samolot Fieseler Fi 167 był dwupłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Płaty były składane do tyłu. Na krawędzi natarcia zaopatrzone w automatycznie otwierane sloty, dolny płat zaopatrzony w klapy. Podwozie klasyczne, stałe z kółkiem ogonowym. W przypadku awaryjnego wodowania, podwozie główne mogło być odstrzeliwane aby uniknąć kapotażu. Samolot wyposażony w hak do lądowania na pokładzie lotniskowca. Samolot charakteryzował się bardzo dobrymi właściwościami lotnymi, z półprzymkniętym silnikiem i ściągniętym sterem mógł opadać prawie pionowo bez zwalania się na skrzydło.
Napęd stanowił silnik rzędowy, chłodzony cieczą, napędzający trójłopatowe śmigło.

Lotniskowiec zamiast ropy?

25 lipca 2006 

Petrobaltic znalazł w polskiej strefie ekonomicznej Bałtyku mierzący ćwierć kilometra wrak. To najprawdopodobniej gigantyczny niemiecki lotniskowiec “Graf Zeppelin”.

– Podczas badań dna morskiego nasi pracownicy natrafili na obiekt o długości 250 metrów – mówi Krzysztof Grabowski, rzecznik zajmującego się wydobyciem ropy i gazu Petrobalticu. – O znalezisku zawiadomiliśmy Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej.

Kadłub zalega na głębokości 80 metrów. Ma ok. 265 m długości, ponad 30 m szerokości i tyle samo wysokości. Do tego – płaski pokład. Jedyną tak wielką jednostką, jaka zatonęła w tym rejonie Bałtyku (kilkadziesiąt kilometrów od brzegu na wysokości Łeby), jest hitlerowski lotniskowiec “Graf Zeppelin”, zwodowany w 1938 roku. W 1940 roku był ukończony w 90 procentach, do końca wojny Niemcom nie udało się wprowadzić go do służby. 24 kwietnia 1945 r. okręt zajęły wojska radzieckie. Uznany za niezwykle cenny łup, został odholowany do Świnoujścia. Poszedł na dno w 1947 roku w tajemniczych okolicznościach – być może zatopiony przez Sowietów, na których naciskał Zachód.

Zgodę na podwodne zwiedzanie lotniskowca może wydać tylko Urząd Morski lub Centralne Muzeum Morskie. Obie instytucje twierdzą, że nie otrzymały jeszcze oficjalnej informacji o wraku.

Zobacz film

Co sądzisz o wpisie?

Kliknij gwiazdkę, aby ocenić

Średnia ocena 0 / 5. Liczba głosów 0

Bądź pierwszym, który oceni ten post

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Przewiń do góry